Bill Roseman Trio (US) Blues Blauwe Kater Leuven (27-01-2020) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville info club: Blauwe Kater info band: Bill Roseman Trio © Rootsville 2020

Monday Monday, de studenten hebben de blok achter de rug en dus hoogste tijd dat ook wij terug richting Leuven trekken voor de "Blue Monday" concerten. Vorige maandag werd hier het podium in de "Blauwe Kater" terug heropent maar vandaag doen ze dit in het nieuwe jaar met onze geliefkoosde blues. We zijn hier eerlijk gezegd niet voor de frontman maar voor "le batteur". In dit "Bill Roseman Trio" zetelt naast bassist Philippe D’hautcourt ook nog drummer Marcus Meymare en telkens die in onze contreien plaats neemt achter de snare & toms zijn we van de partij. Als vaste drummer van de "Alain Pire Experience" is deze Wallon sympa ons immer gezind. Voor onze trip hebben we ook den Erwin" van zijn nest gaan halen want je kan nooit teveel "live" concerten beleven, zeker al niet als je in het bestuur van "Gevarenwinkel" zetelt. De pater familias van datzelfde festival die tekende uiteraard ook present.

Na een bijzonder druk en actief weekendje met op vrijdag "Slim Cessna", op zaterdag de "Travellin' Blue Kings" in hun nieuwe bezetting zijn we gisteren pas in de namiddag teruggekeerd van het "Frührocken" in Eupen alwaar we de nieuwe line-up van de "Boogie Beasts" gingen aanschouwen. Benieuwd wanneer die "Beasts" hier terug aan de bak gaan komen want het zijn toch alle vier kinderen van de kater, zelfs die nieuwe :-). Vandaag dus het "Bill Roseman Trio" en dan zullen zeker de wat oudere fans van een Bugs Henderson hun gading hierin vinden.

"Bill Roseman" groeide op in het gebied van South Jersey in de buurt van Philly en zijn focus voor muziek lag bij met het luisteren naar Rock, Soul en Jazz. Op 13-jarige leeftijd pakte hij een gitaar vast, dit geïnspireerd door elektrische blues iconen als Albert Collins en Buddy Guy, en begon hij wat blues gitaar te leren, dit als zijn belangrijkste vorm van expressie.

Toen hij in de jaren 90 in Europa aankwam, hielp Bill bij het vormen van de "Medford Slim Band", die destijds veel succes had met het uitbrengen van een paar cd's en het spelen van het festivalcircuits. In deze periode werkte hij ook bij het "Calvin Owens Blues Orchestra" en in de sologroep van "Luke Walter Jr". Zowel Frankrijk als België zijn al jaren vertrouwd terrein voor Bill Roseman en zo bracht hij vorig jaar nog zijn album "Outskirts" op de markt.

Van een deftige soundcheck was hoegenaamd geen sprake. Rond 09.15PM worden de versterkers dan opengedraaid en beginnen we er aan met het instrumentale "Sen-Sa-Redory", eentje dat we ook terugvinden op zijn nieuwste album "Outskirts". Op de vraag of we hielden van blues, soul & rock 'n Roll hoefden we niet eens te antwoorden want we kregen het allemaal. Van shuffles over soul en funk tot boogie.

Een beetje grasduinen in het soul arsenaal deed hij ook met Otis Redding's "Can't Turn You Loose". Door het dragen van oortjes leek het of we enkele rifjes moesten missen maar allee ze zaten wel in het hoofd van Bill Roseman en dat is ook al iets. Uiteraard kunnen we het zo niet vergelijken en missen we zo ook Steve Cropper. Van Hendrix kregen we dan een armzielige versie van "The Wind Cries Mary" en weerom, niet vergelijkbaar met het origineel. Uit het album "Outskirts" bracht hij nog nummers als "Checked Out" en "Good Thing" om nadien de eerste set te beëindigen met een stukje James Brown. "I Got You, I Feel Good", vergelijken? zeker niet en op het einde werd het nog een kakafonie van rifjes allerlei. Tequila!!!

Deel 2, van hetzelfde laken een broek zou de boer dan zeggen. Enkele covers zoals Junior Parker zijn "Mystery Train" en ook nog een hommage aan de "King". Ook de funk van Mr. Brown kregen we terug en oh ja, er waren er zelfs enkele die een danspasje waagden op "Sexmachine", helaas zonder mini skirts & GoGo boots :-) Op de vraag of we van blues hielden konden we antwoorden van ...wellie wel. Kom Erwin want morgen is het weer met de treintjes spelen, akataka tuut tuut wij zijn weg. De afwezigen hadden ditmaal eens...gelijk. Dit is de iconische "Blauwe Kater" hé, geen repetitie kot.